Mim / Bir Kitap Olsaydım

Sevgili "Kore Günlüklerim" bloguna bu güzel mime beni de kattığı için teşekkür ederim. Tam bana göre gerçekten :)

Hiçbir zaman mantık insanı olamadım. Mantıksal düşünüp hareket eden insanları da asla anlamadım. Denemedim mi sanıyorsunuz, tabi ki denedim. Kalbimi aldım çöpe attım, sonra bir baktım ki kendimi kaybetmişim. Yok dedim olmuyor, ne yaparsam yapayım başaramıyorum. Sonunu bile bile aynı hatayı yapıyorum, bile bile yanlışı seçiyorum. Hayır asla bıkmıyorum. Düşüyorum, dizlerim kanıyor, günlerce ağlıyorum, acım içime içime akıyor ama yok pes etmek bana göre değil, yine bir gayret kalkıyorum. Kalbimin sesini dinlemek bana bu zamana kadar ne kazandırdı derseniz, çok iyi insanlar... Şaka şaka hep en yakınımdakilerden yedim en büyük darbeleri. 24 yıldır aradığım tek bir soru var: "Mantık nerede?" 

İşte bir kitap yazacak olsam, adını "Mantık nerede?" koyarım. Satar mı satmaz mı bilmiyorum ama bu dünyada yalnız olmadığımdan eminim. Elbet birilerinin "kalbine" dokunur. Şöyle bir an bakınca sanki bir kişisel gelişim kitabı gibi duruyor :) Aman, kitap benim kitabım değil mi! Burda kuralları ben koyarım! İç yüzleşmelerimi, hayata bakış açımı, yaşadıklarımı yazacağım bu kitap yer yer trajik komik yer yer ise acı içerir. 

Kitap Kapağım şu resimdeki gibi bir şey olurdu ama tam olarak istediğim bu değil, daha yaratıcı bir şeyler olmalı. Hafif esprili hafif hüzünlü bir kapak olmalı ama asla öyle rengarenk değil. 

Arka Kapak Yazısı:

Ordan tuttum olmadı, burdan tuttum olmadı. Kalbim beni bir türlü rahat bırakmadı. Aklını yitirmişcesine hatalar yaptım. Neye elimi attıysam kuruttum. Düşe kalka yaşarken, kaybettiğim aklımı aradım. Sevdiğim insanlar mı? Hakikaten nerede onlar? Hele ben hep yanındayım diyenler? Neyse buralarda bir yerde mantığımı düşürmüşüm, gören oldu mu?

Önsöz:

Bir sabah farkettim ki kedim bile benden daha mantıklı davranıyor. Aklım hep karışık, devamlı konuşuyorum. Kalpsiz olmak nasıldır acaba? Şu koca evrendeki yalnızlığıma ortak olacak birilerini arıyorum. İşte karşımdasın, hoşgeldin. Sende mi anlaşılmadığını düşünüyorsun, boşver en azından bir fincan kahven ve düşüncelerine ortak olacak biri var karşında. Tanışalım mı?

Kime ithaf olurdum?

Benim gibi hisseden herkese.....

Bende sevgili "Çay Geçen Hanı" blogunu mimliyorum, eminim ki harika bir kitap yaratacaktır.

Sevgiler.